Eerste cursusdag

3 januari

Vandaag begint de cursus voor de ‘oude’ mensen, de mensen die vorig jaar al de eerste training hebben gevolgd. Gisteravond hebben we geoefend welke namen we nog kennen. Dat viel knap tegen, we gaan dit jaar beter ons best doen. Verder gisteren uitgebreid voorbereid met Sadia overdag en Sadia en Gedeon (verantwoordelijk voor het project in Pays Dogon) in de avond. Het wordt leuk. Een zinnig natuurlijk.

Verder nieuws:
- Het is in de avond en vroege ochtend zo koud dat je een wollen vest aan moet en in de nacht een deken over je heen moet trekken. Zo koud hebben we het in Mali nog nooit gehad.
- De Harmattan waait, een koude wind in dit seizoen uit het noordoosten, dus uit de Sahara, takken slaan op het dak van ons verblijf. Lijkt wel storm in Nederland
- Er is ‘Zie ginds komt de stoomboot’ gezongen voor een enorme groep kinderen, die ons volgde bij een wandelingetje naar een van de dorpen van Sangha Bongo. Zij zongen een welkomstlied voor ons. Hebben we in Nederland wel een welkomstlied, behalve voor Sinterklaas?
- De kinderen hier zijn verpest door de toeristen. Vaak is het enige
Frans dat ze kennen ‘Madame donne moi un cadeau’ of ‘un ballon’ of ‘un
bic’. Dat laatste vonden de toeristen kennelijk belangrijk. Er zijn
hier helaas al drie jaar geen toeristen geweest, maar kennelijk net
genoeg witte mensen dat de kleintjes het weer van de grotere leren.
Wij doen niet mee, van ons krijgen ze niks.

Eind van de dag
Iedereen met dikke winterjassen, mutsen, sjaals in de klas. Ook wij
hebben een vestje aan. We werken de hele dag hard, vooral om
ervaringen van leerkrachten met l’AMI(l’Approche des Mots Imprimés =
taalvorming) naar boven te krijgen. Het lukt, er wordt uitgewisseld,
benoemd wat er is gelukt in het afgelopen jaar en wat nog moeilijk is.
Over het algemeen lukken de vertelkring en het maken van lijstjes
goed, is de sfeer in de klassen beter: meer zelfvertrouwen van de
kinderen, meer communicatie tussen kinderen en tussen kinderen en
leerkracht, verlegen kinderen komen makkelijker aan het woord. Eén van
de voordelen die de leerkrachten noemden was: als je veel kinderen in
de klas hebt (we geven les in een klas waar 124 kinderen uit groep 3
les krijgen in 2 groepen) kun je met l’AMI ze beter uit elkaar houden.
Dat herken ik, ik onthoud kinderen ook door hun verhalen. Andere
voordelen die genoemd werden: het maakt lesgeven makkelijker, de
kinderen zijn meer betrokken, leerkrachten en kinderen komen dichter
bij elkaar. Goed dat het Mali net zo werkt als in Nederland!
Natuurlijk zijn er ook zaken nog moeizaam gaan. Gebrek aan materiaal
wordt veel genoemd: de A4tjes liggen hier niet voor het oprapen en
niet elk kind heeft een potlood. Dat gaan we oplossen door elke school
na de cursus een pak papier mee te geven en een aantal potloden. Maar
andere moeilijke zaken zijn voor morgen: hoe kom je van vertellen naar
het schrijven? Hoe gebruik je l’AMI om te leren lezen?