Lachen

7 januari

Gisteren was een dag waarop de oude en de nieuwe leerkrachten samen
waren. We hadden bedacht dat het goed zou zijn als de ‘ouden’ een les
zouden voorbereiden voor de ‘nieuwen’. Dat bleek een heel goed idee,
het was goed om te zien hoe de ‘oude’ mensen zich al een heleboel
eigen hebben gemaakt, de lessen verliepen van heel goed tot zeer
acceptabel. En voor de nieuwe mensen was het goed om te zien hoe hun
collega’s ‘het’ al kunnen. Ze kregen zin om het zelf ook te kunnen.
Vandaag werkten we voor het eerst met de nieuwe groep. Daar kun je mee lachen! Niet dat wij de grapjes altijd begrijpen, maar toch: het geeft
een prettige en losse atmosfeer. We deden een ronde waarin iedereen
iets over zijn naam vertelde. Sommige uitbarstingen van gelach en
geroep begrijp ik, bijvoorbeeld als het gaat om een man met een grote
witte tulband op zijn hoofd, die eerst uitgebreid over zijn naam
vertelt en dan zegt dat al zijn vrienden hem ‘chapeau’ noemen, omdat
hij altijd iets op zijn hoofd heeft. Maar van andere grappen begrijp
ik niks, bijvoorbeeld grappen over godsdienst. Veel mensen zijn hier
én islamitisch én animistisch of én katholiek én animistisch. Dat
lijkt me nog niks om te lachen, maar voor Malinezen is het wel iets om
grappen over te maken en elkaar over te plagen. Gelukkig is het voor
zo’n vragenkring niet belangrijk dat ik er iets van snap. Ik lach
lekker mee, vraag soms nog een beetje door als ik het bijna denk te
begrijpen en geef de volgende de beurt.
De heren onderwijsbegeleiders en de mensen met wie we samenwerken in de cursus (Sadia, Gedeon, Sylvestre) logeren allemaal in een logement
vlakbij de school. Gisteren zijn we er op bezoek geweest. Die lachen
ook heel wat af met elkaar en daar begrijpen we ook driekwart niet
van. Ze plagen elkaar, het gaat razendsnel heen en weer. Grappen
begrijpen is het aller moeilijkste in een vreemde taal. Twee mensen
doen niet mee, een onderwijsbegeleider en de beoogde hulp van Gedeon.
Ze spelen in vliegend tempo twee potjes scrabble achter elkaar met
heel ingewikkelde Franse woorden en vervoegingen. Een
onderwijsbegeleider zet een klein telefoontje met Malinese muziek
naast Marie om ons te amuseren.
Vandaag hebben we iets gedaan waarvan we zeiden dat we dat never nooit met Nederlandse leerkrachten zouden kunnen doen. Na 10 minuten zou er al opstand uitbreken. Wat deden we: de leerkrachten gingen in vier groepen uit elkaar om met elkaar te brainstormen over de doelen van de verschillende werkvormen, die we vanochtend met hen hadden gedaan. Duurt rustig één uur in die subgroepen van ongeveer 10 personen. En dan komt er een plenaire zoals dat heet: alle groepen hebben een rapporteur en Sylvestre laat dan heel rustig alle rapporteurs het woord doen, schrijft op grote flappen alle doelen, tussendoor wordt er per doel eindeloos gemierenneukt over de precieze formulering. De
discussie of ergens het woord ‘mieux’ moest worden toegevoegd duurde 7 minuten. Meer dan 1,5 uur later was het nog niet klaar. Morgen doen we de laatste twee onderdelen. En daarna gaan we een spelletje doen:
woesh, boink, zap. Met de eerste groep was dat het enige moment dat ze
voluit uitgebreid hebben gelachen, dus met deze groep wordt het echt
bal!