Waar zijn de Jihadisten 2
Door: Marie
Blijf op de hoogte en volg Mirjam
19 Januari 2015 | Mali, Bandiagara
14 januari
Een van de verhalen die ons verteld worden gaat over de onneembare
Dogondorpen tegen de rotswanden. Onbereikbaar voor vijanden uit de
vlakte. Dat is al eeuwen zo. In de tijd van de slavernij kwamen de
Arabieren er nooit omhoog.
Met een gids klauteren we meer dan een uur over rotsblokken stijl naar
boven. Als de Jihadisten zouden komen worden ze verjaagd door stenen
naar beneden te gooien. Hun terreinwagens kunnen niets beginnen in dit
gebied. En bovendien kent iedereen elkaar hier onderweg. Die komt uit
dat dorp en is de petit frère van die of die. Als hier iemand loopt
die er niet hoort valt dat direct op.
Op de terugweg rijden we door een dorp met een nieuw schoolgebouw. De discussie tussen de gids en zijn vriend gaat over de rijke
dorpsbewoner die aan zijn eigen dorp een Koranschool heeft geschonken.
Dat is geen ontwikkeling vinden ze, maar alleen verwennerij. Daar
help je het dorp niet mee. Daarmee kunnen ze geen geld leren
verdienen.
En waarom de Dogon die animist zijn er soms voor kiezen om op de Islam
over te stappen? Dat is ook economie. De prijs van de kippen is
namelijk de laatste jaren dramatisch gestegen. Sinds handelaren uit
Bamako hebben ontdekt dat de prijs van kippen hier laag is komen ze op
de motor en kopen grote aantallen op. Maar het bloed van de kippen
wordt hier gebruikt om te offeren. Om geluk te hebben in het leven of
ziektes af te wenden. Als je 10 kinderen hebt moet je 20 kippen
offeren. Ik weet niet of dit elk jaar moet gebeuren. Ik ging per
ongeluk bijna op een steen zitten waar kippenbloed op wordt geofferd
en waar de overledenen worden neergelegd voordat ze omhoog gehesen
worden in de rotswand. Er zijn ook dorpen waar ze hondjes offeren.
Hele dorpen zitten vol met schattige puppy’s. We weten niet hoe groot
het hondje dan moet zijn. Als je Islamiet wordt hoeft dit allemaal
niet meer. Dat scheelt een hoop geld.
Volgens ons kan het tegengaan van het toerisme hier een voedingsbodem voor Jihadisten worden. De jonge jongens zijn werkloos en willen graag verdienen. De oude generatie heeft nooit iets anders gekend dan bezoekers aan de Dogoncultuur. Al meer dan 50 jaar bestaat er toerisme in dit gebied. De Campements, de onderkomens voor trekkers die we tegenkomen onderweg zien er troosteloos.
Na de 3 daagse wandeltocht zitten we met een biertje op het dak.
Onverwachts zie ik opeens drie dames volledig in het zwart met alleen
een spleetje voor de ogen door Sangha lopen. Dat zagen we niet eerder.
We vragen om ons heen hoe dat zit. Het gaat om slechts enkele families
in een deel van het dorp. Die wonen er al lang en het zijn Wahabisten.
“Die mensen bestaan gewoon, on s’en fou”
En we kregen ook antwoord op onze vraag wat de vrouwen in hemelsnaam een hele week doen in die menstruatiehuisjes. Ze koken daar voor zichzelf en gaan wel naar hun uienveldjes. Maar ze slapen niet thuis, niet met hun man. Ze zitten daar misschien toch iets rustiger dan
thuis, denk ik. En het betreft alleen de vrouwen die animist zijn.
Een van de verhalen die ons verteld worden gaat over de onneembare
Dogondorpen tegen de rotswanden. Onbereikbaar voor vijanden uit de
vlakte. Dat is al eeuwen zo. In de tijd van de slavernij kwamen de
Arabieren er nooit omhoog.
Met een gids klauteren we meer dan een uur over rotsblokken stijl naar
boven. Als de Jihadisten zouden komen worden ze verjaagd door stenen
naar beneden te gooien. Hun terreinwagens kunnen niets beginnen in dit
gebied. En bovendien kent iedereen elkaar hier onderweg. Die komt uit
dat dorp en is de petit frère van die of die. Als hier iemand loopt
die er niet hoort valt dat direct op.
Op de terugweg rijden we door een dorp met een nieuw schoolgebouw. De discussie tussen de gids en zijn vriend gaat over de rijke
dorpsbewoner die aan zijn eigen dorp een Koranschool heeft geschonken.
Dat is geen ontwikkeling vinden ze, maar alleen verwennerij. Daar
help je het dorp niet mee. Daarmee kunnen ze geen geld leren
verdienen.
En waarom de Dogon die animist zijn er soms voor kiezen om op de Islam
over te stappen? Dat is ook economie. De prijs van de kippen is
namelijk de laatste jaren dramatisch gestegen. Sinds handelaren uit
Bamako hebben ontdekt dat de prijs van kippen hier laag is komen ze op
de motor en kopen grote aantallen op. Maar het bloed van de kippen
wordt hier gebruikt om te offeren. Om geluk te hebben in het leven of
ziektes af te wenden. Als je 10 kinderen hebt moet je 20 kippen
offeren. Ik weet niet of dit elk jaar moet gebeuren. Ik ging per
ongeluk bijna op een steen zitten waar kippenbloed op wordt geofferd
en waar de overledenen worden neergelegd voordat ze omhoog gehesen
worden in de rotswand. Er zijn ook dorpen waar ze hondjes offeren.
Hele dorpen zitten vol met schattige puppy’s. We weten niet hoe groot
het hondje dan moet zijn. Als je Islamiet wordt hoeft dit allemaal
niet meer. Dat scheelt een hoop geld.
Volgens ons kan het tegengaan van het toerisme hier een voedingsbodem voor Jihadisten worden. De jonge jongens zijn werkloos en willen graag verdienen. De oude generatie heeft nooit iets anders gekend dan bezoekers aan de Dogoncultuur. Al meer dan 50 jaar bestaat er toerisme in dit gebied. De Campements, de onderkomens voor trekkers die we tegenkomen onderweg zien er troosteloos.
Na de 3 daagse wandeltocht zitten we met een biertje op het dak.
Onverwachts zie ik opeens drie dames volledig in het zwart met alleen
een spleetje voor de ogen door Sangha lopen. Dat zagen we niet eerder.
We vragen om ons heen hoe dat zit. Het gaat om slechts enkele families
in een deel van het dorp. Die wonen er al lang en het zijn Wahabisten.
“Die mensen bestaan gewoon, on s’en fou”
En we kregen ook antwoord op onze vraag wat de vrouwen in hemelsnaam een hele week doen in die menstruatiehuisjes. Ze koken daar voor zichzelf en gaan wel naar hun uienveldjes. Maar ze slapen niet thuis, niet met hun man. Ze zitten daar misschien toch iets rustiger dan
thuis, denk ik. En het betreft alleen de vrouwen die animist zijn.
-
19 Januari 2015 - 12:08
Aagje Nicolaas:
Lieve Mirijam en Marie. Als jullie dit leen zijn jullie al weer kilometers ver van Dogon. Via alle dorpen , hobbelwegen en gaten op weg naar de wereld van Bamako.Ik kreeg al; een lieve mail van Hamadoum. Nog even volhouden , de warmte , de drukte , het gedrang op het vliegveld. Ik ben zoooo benieuwd naar jullie verhalen.De reisverslagen houden wel een belofte in .Een goede , voorspoedige reis naar het comfortabele , koude Holland. Liefs Aagje -
19 Januari 2015 - 12:58
Dorothée Nuyten:
Wat stoer dat klimmen en het zal best warm zijn denk ik, zijn jullie nu klaar met de bijscholing?
Hopelijk blijven de verhoudingen goed tussen de verschillende overtuigingen, want het wordt toch allemaal wat enger. Wanneer komen jullie terug? In ieder geval nog een fijne tijd en goeie reis terug.
Dorothée
-
19 Januari 2015 - 13:30
Thijs Van Der Vossen:
Hoi Mirjam en Marie,
Dank voor de beschrijvingen van jullie belevenissen. Deze 'aflevering' vind ik extra aansprekend omdat ik een beeld van deze steden en dorpen heb via youtube. Interessant die gedachtes vanuit het animisme en vooral ook die economische motivatie en de voordelen vanuit de Islam.
gr. Thijs -
19 Januari 2015 - 22:11
Marjan:
Ha Marie en Mirjam,
Prachtig verhaal weer, handig om over te stappen op een andere godsdienst als dat voordelen oplevert. Kun je dan ook weer terug als dat zo uitkomt?
Ik wens jullie alvast een goede terugreis,
Marjan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
